ธรรมะดีๆ ตอนที่ 19 เมื่อพฤหัสบดีที่ 10 กันยายน 2563 การปฏิบัติเพื่อละตัวตน ถ่ายทอดโดย รศ.ดร.สุชาดา บวรกิติวงศ์

ใครทำอะไรเป็นเรื่องของเขาไม่เกี่ยวกับเรา ต่างคนต่างมา ต่างคนต่างไป ไม่มีเวลาทำชั่วแล้ว หนีนรกให้ทันเป็นพอ ถ้าสังเกตให้ดี แต่ละคนจะมีนิสัยไม่เหมือนกันเพราะสั่งสมมาไม่เหมือนกัน
.
บางคนกล้าหาญ บางคนขี้ขลาด บางคนเปิดเผย บางคนเงียบ บางคนชอบว่า บางคนใจดีไม่ว่า บางคนหนักแน่น บางคนเหลวไหล บางคนจับจรด ไม่จริงจัง ไม่มีสัจจะ ไม่จริงใจ การปฏิบัติธรรมคือเห็นอะไรไม่ดีให้ละ ละบ่อยเข้ากิเลสจะจางลง
.
ต้องมีอุบายแยบคายสอนจิตตลอด นามีหญ้าเป็นโทษ จำเป็นต้องถอนออกเหมือนคนจะสิ้นกิเลสต้องหมั่นถอน อะไรจะเกิดไม่ต้องกังวลเพราะมันกฎธรรมดาของสัตว์โลก หลีกเลี่ยงไม่ได้ บังคับให้เป็นดังใจหวังไม่ได้
.
กฎธรรมดาคือกฎไตรลักษณ์ ทุกอย่างไม่เที่ยง ทุกขัง อนัตตา หมั่นดูจิตเห็นว่าจิตแปรปรวนตลอดเพราะมันอาศัยในกายที่ไม่เที่ยง เพื่อให้เข้าถึงความจริง ต้องอาศัยสติและปัญญา ที่สุดของการปฏิบัติคือการปล่อยวางขันธ์ห้า ไม่ปล่อยให้จิตไปตามกิเลส คนมีบุญจะคอยดูแลรักษาจิต คนไม่มีบุญจะไม่สนใจดูจิต คนที่สนใจดูจิตแสดงว่ามีบุญบารมีระดับหนึ่งแล้ว หากปฏิบัติถูกต้อง บาปที่เกิดแล้วจะจางออกจากจิตใจเรื่อยไป
.
ค่อยๆละความโกรธจนเลิกโกรธเพราะเห็นชัดแล้วว่าการโกรธไม่มีผลดีบางคนอาจใช้การอธิษฐานจิตให้มีกำลังใจในการทำความเพียร เช่นตั้งแต่วันนี้จะเพียรเอาชนะความโกรธ ความขี้เกียจ แล้วใช้คำอธิษฐานนี้เตือนใจเรื่อยๆ
เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่ดีขึ้น
.
ความจริงไม่มีใครลงโทษใคร เพราะเป็นผลการกระทำของเราทำโทษเรา (วิบากกรรมมาจากกรรมที่เราทำไว้ก่อนหน้า กฎแห่งกรรมเที่ยงเสมอ) จิตไม่สงบแสดงว่าจิตยังมีบาป คนที่มีทุกข์น้อยบาปน้อย ทุกข์มากบาปมาก ปฏิบัติคือสำรวมระวังกายวาจาใจไม่ให้บาปเกิดขึ้น ผู้ประมาทยังทำชั่วได้อยู่ ผู้ไม่ประมาทไม่กล้าเพราะกลัวได้รับผลของความชั่วนั้น
.
ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับการกระทำ อานุภาพแห่งบุญกุศลเป็นไปเพื่อความสงบ ผู้มีบุญต้องการความสงบ เบื่อหน่ายความวุ่นวายยินดีในการแสวงหาความสงบทางจิตใจ บุญจึงหมายถึงความสงบเย็น ไม่กลัวว่าใครจะเอาเปรียบ เขาไม่ได้เอาเปรียบแต่เขามีบุญแค่นั้นทำให้คิดได้แค่นั้น คนบุญน้อยไม่มีกำลังสู้กิเลสตัณหา โดนกิเลสตัณหาดึงไป จึงไม่ควรไปว่าใคร
.
เขามีปัญญาไม่พอ คนมีบุญจะไม่อวดดี ไม่วิตก ไม่กลัวคนดูถูก เพราะมีความบริสุทธิ์ใจเป็นที่ตั้ง ใครจะว่าอะไรก็ว่าไป ไม่น้อยเนื้อต่ำใจ เขาไม่ได้ช่วยอะไร ได้แต่ว่าเท่านั้น จะยึดคำพูดเขาทำไม ชนะกิเลสด้วยการละความคิด คิดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
.
ปล่อยวางวิญญาณหก วิญญาณเกิดดับเร็ว ไม่เที่ยงจึงไม่ยึด เมื่อใจเป็นธรรมแล้วจะเมตตา กายเป็นของไม่เที่ยงไม่ยั่งยืน ขันธ์ห้าเป็นของไม่จีรังยั่งยืน อบรมจิตใจให้เห็นด้วยปัญญาจึงจะละความยึดได้
.
สรุปการปฏิบัติเพื่อละตัวตนคือ 1) เชื่อในกฎแห่งกรรม ไม่ทำบาปทั้งปวงเพราะกลัวผลที่จะตามมา 2) ไม่สนใจในจริยาของผู้อื่น ต่างคนต่างมาต่างคนต่างไป ใครมีศีลห้าบริสุทธิ์ยกมือขึ้น